Nieuws
1 April 2015
Het nieuwe jaar is alweer drie maanden aan de gang en inmiddels hebben we 1 april bereikt.
Het is geen grap maar de eerste belangrijke punten van onze agenda hebben we alweer gehad.
Op 21 maart 2015 is Orena naar de stamboekopname van het NHPS geweest.
Désirée was al een week van tevoren zenuwachtig en probeerde zo goed als het ging alles voor te bereiden voor de keuring.
De dag van de keuring liep natuurlijk niet helemaal vlekkeloos want halverwege de rit naar de keuring kwamen we erachter dat we het paspoort van Orena waren vergeten. Geluk bij een ongeluk wilde Tom, de broer van Niels, samen met zijn vriendin het paspoort wel brengen. Eenmaal aangekomen op de keuring ging alles in een sneltreinvaart. Het meten kon gelijk beginnen. We waren al een lange tijd bekend met het feit dat Orena niet groot was. Nu was het belangrijkste punt, als ze maar groot genoeg is...
Bedenkelijke gezichten van de juryleden bij het meten.. Mag ze door of is het klaar voor Orena.. Eenmaal in de keuringsring deden we ons uiterste best. En het resultaat mag er zeer zeker zijn. We hebben uitmuntend commentaar ontvangen van dhr Neuner, het Oostenrijkse jurylid. De jury vond haar de perfecte merrie! Ze heeft een mooie uitstraling, een fijn fundament en een goede beweging. Haar tekortkoming is dan ook haar maat. Als ze een handbreedte groter was geweest was ze helemaal perfect.
Het type in totaal is wat ze graag wilde zien.
Bij het persoonlijke commentaar dat we kregen bij het feliciteren gaf dhr Neuner aan dat hij haar graag terugziet volgend jaar met veulen. We moesten op zoek naar een hengst die veel maat geeft want ze is goede fokmerrie voor de toekomst. Daarbij heeft hij het geloof erin dat ze heel bekend gaat worden. En dat ze perfect bij Désirée past.
Dit is voor ons natuurlijk commentaar waar we allemaal een paar centimeter van gegroeid zijn!
We zijn zeer blij met het resultaat en vooral het afsluitende commentaar, en we hebben dan ook het advies direct ter harte genomen en hebben Orena laten dekken. Wat de hengstenkeuze is houden we nog even geheim tot we zeker weten dat de dracht zeker is.
Maar we duimen hard en hebben goede hoop op een mooi veulen!
Het nieuwe jaar is alweer drie maanden aan de gang en inmiddels hebben we 1 april bereikt.
Het is geen grap maar de eerste belangrijke punten van onze agenda hebben we alweer gehad.
Op 21 maart 2015 is Orena naar de stamboekopname van het NHPS geweest.
Désirée was al een week van tevoren zenuwachtig en probeerde zo goed als het ging alles voor te bereiden voor de keuring.
De dag van de keuring liep natuurlijk niet helemaal vlekkeloos want halverwege de rit naar de keuring kwamen we erachter dat we het paspoort van Orena waren vergeten. Geluk bij een ongeluk wilde Tom, de broer van Niels, samen met zijn vriendin het paspoort wel brengen. Eenmaal aangekomen op de keuring ging alles in een sneltreinvaart. Het meten kon gelijk beginnen. We waren al een lange tijd bekend met het feit dat Orena niet groot was. Nu was het belangrijkste punt, als ze maar groot genoeg is...
Bedenkelijke gezichten van de juryleden bij het meten.. Mag ze door of is het klaar voor Orena.. Eenmaal in de keuringsring deden we ons uiterste best. En het resultaat mag er zeer zeker zijn. We hebben uitmuntend commentaar ontvangen van dhr Neuner, het Oostenrijkse jurylid. De jury vond haar de perfecte merrie! Ze heeft een mooie uitstraling, een fijn fundament en een goede beweging. Haar tekortkoming is dan ook haar maat. Als ze een handbreedte groter was geweest was ze helemaal perfect.
Het type in totaal is wat ze graag wilde zien.
Bij het persoonlijke commentaar dat we kregen bij het feliciteren gaf dhr Neuner aan dat hij haar graag terugziet volgend jaar met veulen. We moesten op zoek naar een hengst die veel maat geeft want ze is goede fokmerrie voor de toekomst. Daarbij heeft hij het geloof erin dat ze heel bekend gaat worden. En dat ze perfect bij Désirée past.
Dit is voor ons natuurlijk commentaar waar we allemaal een paar centimeter van gegroeid zijn!
We zijn zeer blij met het resultaat en vooral het afsluitende commentaar, en we hebben dan ook het advies direct ter harte genomen en hebben Orena laten dekken. Wat de hengstenkeuze is houden we nog even geheim tot we zeker weten dat de dracht zeker is.
Maar we duimen hard en hebben goede hoop op een mooi veulen!
29 Maart 2015
Op 29 maart 2015 was er in Westervoort een door het NHPS georganiseerde dressuur wedstrijd. Na veel overleg met onze instructrice heb ik, Désirée, besloten met Aisha haar eerste wedstrijd te starten in Westervoort. Aisha is geen makkelijke met rijden en na het ongelukje dat we in augustus hebben gehad kost alles net even meer moeite dan we zouden willen. Ervaring en kilometers maken dat is nu wat we moeten doen. En dat is dus ook waar deze wedstrijd voor bedoeld was . Kilometers en ervaring.. En vooral niet perfectionistisch zijn! Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar we gaan er tegenaan had ik mij bedacht. Wie niet waagt wie niet wint, zo is het toch?!
Op de dag zelf deed het slechte weer natuurlijk zijn intocht en dat maakt het nooit echt makkelijker. En eenmaal op de trailer had Aisha door dat het niet een kort ritje naar de les werd maar een lange rit van een uur en een kwartier. Reden genoeg dus om de trailer van binnen te verbouwen en haar ongenoegen te uiten. Langzaam kwamen dus ook de wedstrijd kriebels naar boven en ook de doemscenario's... Aangekomen bij Manege ten Bosch in Westervoort was Aisha het er nog niet mee eens, maar zomaar terug gaan doen we ook niet want het advies was ervaring en kilometers dus dat werd dan ook het doel. Bij binnenkomst in de in rij ring nam de spanning bij Aisha nog een beetje toe en maakte zij zich weer even een paar centimeters groter en overdonderde iedereen met haar verpletterende looks! De ooeeehhhss en aaaahhss waren duidelijk hoorbaar. Na een paar rondjes aan de hand werd ze rustiger en werd het tijd om op te stappen. En tot mijn eigen verbazing was ze super braaf. Aan het werk was het enige wat ze dus nog had. De druk van de ketel en de energie eruit. Ze deed het in mijn ogen naar omstandigheden perfect. En gezien het feit dat mevrouw niet altijd even makkelijk is mocht ik in mijn hadden knijpen dat ze braaf was. Toen mocht ik mijn eerste proef rijden. Ook alweer zo'n drempel.. Van de eerste keer rijden in een binnenbak met andere paarden, naar een binnenbak zonder andere paarden en met spiegels en witte hekjes.. Whaaaa Eng dus.. Of niet.. Niet dus, wel spannend maar showen kunnen we en we zetten ons beste beentje voor. Met wat spanning maar goede energie hebben we de eerste proef gereden. Even tussen door wat stappen en op adem komen en hop de tweede proef. Daarin was te merken dat Aisha moe werd en dus harder gaat vechten tegen alles wat je vraagt maar toch wilt meedenken. Vermoeiend dus. De tank was leeg en veel foutjes waren gemaakt. Maar dat maakte niet meer uit want ze was braaf en liep voor mijn gevoel de sterren van de hemel. Want eerlijk gezegd had ik veel meer ellende verwacht. Wat dus achteraf gezien niet nodig was.
Het eindresultaat paste bij het gevoel, de eerste proef werd met 177 punten beloond en de tweede proef met 164 punten. Het commentaar stond vol met spanning hier en spanning daar.. Jammer genoeg weet zo'n jury nooit wat de weg er naar toe heeft gebracht. Soms is dat maar goed ook. Maar nu een half jaar later van een gipsen pootje naar een eerste wedstrijd kan ik vol trots zeggen dat ze me verbaasd heeft door zo hard te werken!
Op naar de volgende wedstrijden!!
De foto's zijn gemaakt door Niels.
Op 29 maart 2015 was er in Westervoort een door het NHPS georganiseerde dressuur wedstrijd. Na veel overleg met onze instructrice heb ik, Désirée, besloten met Aisha haar eerste wedstrijd te starten in Westervoort. Aisha is geen makkelijke met rijden en na het ongelukje dat we in augustus hebben gehad kost alles net even meer moeite dan we zouden willen. Ervaring en kilometers maken dat is nu wat we moeten doen. En dat is dus ook waar deze wedstrijd voor bedoeld was . Kilometers en ervaring.. En vooral niet perfectionistisch zijn! Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar we gaan er tegenaan had ik mij bedacht. Wie niet waagt wie niet wint, zo is het toch?!
Op de dag zelf deed het slechte weer natuurlijk zijn intocht en dat maakt het nooit echt makkelijker. En eenmaal op de trailer had Aisha door dat het niet een kort ritje naar de les werd maar een lange rit van een uur en een kwartier. Reden genoeg dus om de trailer van binnen te verbouwen en haar ongenoegen te uiten. Langzaam kwamen dus ook de wedstrijd kriebels naar boven en ook de doemscenario's... Aangekomen bij Manege ten Bosch in Westervoort was Aisha het er nog niet mee eens, maar zomaar terug gaan doen we ook niet want het advies was ervaring en kilometers dus dat werd dan ook het doel. Bij binnenkomst in de in rij ring nam de spanning bij Aisha nog een beetje toe en maakte zij zich weer even een paar centimeters groter en overdonderde iedereen met haar verpletterende looks! De ooeeehhhss en aaaahhss waren duidelijk hoorbaar. Na een paar rondjes aan de hand werd ze rustiger en werd het tijd om op te stappen. En tot mijn eigen verbazing was ze super braaf. Aan het werk was het enige wat ze dus nog had. De druk van de ketel en de energie eruit. Ze deed het in mijn ogen naar omstandigheden perfect. En gezien het feit dat mevrouw niet altijd even makkelijk is mocht ik in mijn hadden knijpen dat ze braaf was. Toen mocht ik mijn eerste proef rijden. Ook alweer zo'n drempel.. Van de eerste keer rijden in een binnenbak met andere paarden, naar een binnenbak zonder andere paarden en met spiegels en witte hekjes.. Whaaaa Eng dus.. Of niet.. Niet dus, wel spannend maar showen kunnen we en we zetten ons beste beentje voor. Met wat spanning maar goede energie hebben we de eerste proef gereden. Even tussen door wat stappen en op adem komen en hop de tweede proef. Daarin was te merken dat Aisha moe werd en dus harder gaat vechten tegen alles wat je vraagt maar toch wilt meedenken. Vermoeiend dus. De tank was leeg en veel foutjes waren gemaakt. Maar dat maakte niet meer uit want ze was braaf en liep voor mijn gevoel de sterren van de hemel. Want eerlijk gezegd had ik veel meer ellende verwacht. Wat dus achteraf gezien niet nodig was.
Het eindresultaat paste bij het gevoel, de eerste proef werd met 177 punten beloond en de tweede proef met 164 punten. Het commentaar stond vol met spanning hier en spanning daar.. Jammer genoeg weet zo'n jury nooit wat de weg er naar toe heeft gebracht. Soms is dat maar goed ook. Maar nu een half jaar later van een gipsen pootje naar een eerste wedstrijd kan ik vol trots zeggen dat ze me verbaasd heeft door zo hard te werken!
Op naar de volgende wedstrijden!!
De foto's zijn gemaakt door Niels.